نمادشناسی تطبیقی 1: انسان
معرفی کتاب نمادشناسی تطبیقی 1: انسان
کتاب نمادشناسی تطبیقی ۱: انسان اثر حیدر شجاعی، جلد اول از مجموعه شش جلدی نمادشناسی تطبیقی است. این جلد از مجموعه به نمادشناسی انسان و ویژگی‌هایی که به او مربوط می‌شود، اختصاص دارد.
انسان خواسته یا ناخواسته همواره به دنبال انرژی‌های مثبت یا منفی است. هر نمادی فی‌نفسه مولّد انرژی است که در خود نهفته است. از این رو نمایشگر نمادها اهمیّت زیادی پیدا می‌کند. واژۀ نماد که ترجمۀ Symbol است، در اصل از واژۀ یونانی Symbolon گرفته شده و به معنی «تکه سنگ» است. معنای ضمنی آن از آن‌جا نشأت گرفته است که در یکی از آیین‌های یونانی کوزه‌ای را چند تکه می‌کردند و میان گروهی از افراد هم‌آیین بخش می‌کردند. هنگامی که گروه می‌خواست گرد هم آید، هر یک تکۀ کوزۀ خود را می‌آورد و به هم متّصل می‌کردند و از این طریق عضویّت خود را در آن انجمن نشان می‌دادند. به عبارتی، هر تکه کوزه نماد آن فرد عضو به شمار می‌آمد.
مطالعۀ نمادها صرفاً یک تبحّر نیست، نماد با خودشناسی انسان مربوط است. نماد یکی از ابزارهای معرفت و کهن‌ترین و بنیادی‌ترین روش بیان محسوب می‌شود، ابزاری که موجب آشکار شدن مفاهیمی می‌گردد که به صورت دیگری قابل بیان نیستند. نمادها همچون یک شمشیر دو لبه هستند. اگر آدمی را دچار توهّمات و خرافات سازد، سدّ راه تکامل او می‌شود. اما اگر بیان علمی و منطقی بیابد می‌تواند با استمداد از نمادشناسی به جلو حرکت کند و به کشف مستمرّ حقایق نهفته بیانجامد. بنابراین در مطالعۀ کتاب نمادشناسی تطبیقی 1: انسان، با خرافات بسیاری نیز مواجه می‌شوید. انسان آگاه به آسانی می‌تواند بین حقیقت و خرافه فرق نهد، او می‌داند که باور چنین خرافاتی عامل مهمّی در تخریب باورهای مردم می‌شود! تداخل خرافات در نمادشناسی کار ما را پیچیده‌تر می‌کند. صادق هدایت، ادوارد تیلر و حتی ارنست هگل معتقدند که منشأ خرافات، اعتقادات و افکار ملل از آغاز تا اکنون، تقریباً از یک اصل و چشمه جاری شده و به صورت‌های گوناگون بروز کرده‌اند.
در بخشی از کتاب نمادشناسی تطبیقی 1: انسان می‌خوانیم:
آتش‌گردان
آتش چرخان، آتش سرخ کن؛ ظرف کوچک سیمی که در آن چند تکه ذغال و آتش می‌ریزند و در هوا می‌چرخانند تا مشتعل شود؛ بیشتر برای تهیۀ قلیان کاربرد دارد. در نماد شناسی اغلب مظهر مهر و شادی و گویای گرمی و دوستی است. در ضرب‌المثل: «از قلیان چاق کردن فقط پک زدنش را بلد است»؛ در مورد اشخاصی گویند که از آموختن حرفه‌ای چیزهای ساده و بی‌ارزش آن را یاد گرفته باشند ولی خود را متخصّص و کارشناس آن فن دانند.
مولفان
حیدر شجاعی
منابع
موضوعات
عمومی